Bekend & Bemind
Door: Miss Sofie
Blijf op de hoogte en volg Miss Sofie
26 Mei 2008 | Egypte, Port Said
Als een echte beroemdheid heb ik mijn laatste weekje Egypte doorgebracht. Volgepland en overboekt!
Ik was druk bezig met alles af te ronden en van iedereen afscheid te nemen en stond hierbij meermaals in het middelpunt van de belangstelling.
Voor de kleutertjes was het de week van de Final Exams. Dit betekende: korte schooldagen tot 12 uur, een laatste herhalingsles van elk vak en alles nog eenmaal studeren!
De meeste klassen van de lagere school hebben in de loop van deze week hun examens ook afgerond. Het waren voor iedereen dus de laatste loodjes…
* Joem Al-Ahad *
================
Een doodgewone Egyptische zondag met in onze klas een examen Koran en een herhaling voor Engels. ’s Avonds heb ik wat lijstjes opgemaakt van dingen die ik nog moest doen en voor de rest rustig genoten van MSN-babbeltjes.
* Joem Al-Ethneyn *
===================
De eindexamens Engels stelden me zeker tevreden, slechts drie leerlingen hadden geen “full mark”. Eenmaal thuis stond er wat saai werk te wachten: inkopen doen, opruimen… De gewone dagelijkse bezigheden dus.
* Joem A-Thulatha *
===================
Weerom een korte en drukke schooldag: examen Arabisch en een herhalingsles voor rekenen.
Na school heb ik samen met Basma koekjes gekocht en daarna hebben we bij tante Nagwa, Basma’s moeder, mahshi (met rijst opgevulde paprika’s en courgettes) gegeten. Tot laat in de nacht zat ik te schrijven aan mijn persoonlijke kaartjes voor mijn vriendinnencollega’s…
* Joem Al-Arb’aa *
==================
Deze woensdag werd gekenmerkt door dertig prima rekenexamens en een snelle herhaling voor Science.
Met de minibus ging ik nog eens terug mee naar Port Fuad en daar heb ik, zoals ik lang geleden al beloofd had, Maha’s familie bezocht.
Ondertussen verwachtten tante Nahid en mijn zesjarige nichtje Nour me eigenlijk, dus even later wandelde Maha mee naar mijn vroegere ‘thuis’. Het was gezellig om daar weer te zijn, lekker gegeten en fijn met Nour gespeeld.
Om 19 uur nam Basma me al weer terug naar Port Said, waar ik jammer genoeg lang moest wachten op het nalezen van saai advocatenwerk.
Eenmaal thuis heb ik me weer flink bezig gehouden met kaartjes schrijven voor mijn dertig schatjes!
Een erg onderbroken nacht, want ik viel in slaap voor al mijn kaartjes klaar waren en ging nadien weer verder schrijven, zodat ik in totaal zo’n vier uur geslapen heb…
* Joem Al-Chamies *
===================
Na de examens Science trokken we met alle kleuters naar Luna Park om het einde van het schooljaar af te sluiten. Ook voor de leerkrachten was het een fijne tijd! Mee in de attracties!
Alle kindjes heb ik nog een kaartje en een lichtgevende armband gegeven, maar voor de rest was er jammer genoeg niet veel tijd om echt afscheid te nemen.
Verder hebben we (English Teachers) verplicht de kleuterrapporten afgewerkt… Elf pagina’s per kind!
De rapporten zijn in vele verschillende handen geweest, aangezien elke vakleerkracht zijn eigen vak moest beoordelen. Voor een turnleerkracht of muziekleerkracht dus moeilijk objectief te doen voor een hele school, want heel wat kleuterleerlingen kennen ze niet bij naam.
Voor mij als verantwoordelijke voor KG 2 National hield het in:
- 30 namen en 30 keer “Moon Light”,
- 30 keer tien onderdelen voor Engelse vaardigheden en vijf voor het gedrag met telkens een eindcommentaar per vak,
- 30 keer twee onderdelen voor rekenvaardigheden en vijf voor het gedrag met telkens een eindcommentaar per vak,
- 30 keer tien onderdelen voor natuurkundige vaardigheden en vijf voor het gedrag met telkens een eindcommentaar per vak,
- 30 keer vijf onderdelen voor kunstzinnige vaardigheden en vijf voor het gedrag met telkens een eindcommentaar per vak (aangezien Miss Fatma wegens een sterfgeval naar huis was),
- 30 resultaten voor zes vakken en 30 eindtotalen met de bijhorende graad (A of A*),
- 30 eindcommentaren.
’s Morgens had ik de namen genoteerd zodat de rapporten ook naar Mr. Music, Mr. PE en Miss Amira (Arabisch en Koran) konden gaan. In de namiddag, na de uitstap, begon ik met véél tegenzin aan het andere werk. Om 17 uur was ik eindelijk klaar, een stijf geschreven hand…
Samen met Dalia en Maha ging ik op stap en na een mislukte salade (met worst!) in High Burger wandelden we richting ferry. Onderweg werd er nogal wat afgelachen over liefdesverhalen.
Ditmaal was ik bij Maha uitgenodigd voor de “lunch” (mijn avondeten alweer), zodat ik ’s avonds samen met Maha en haar zus Amira aan een tafel vol vis en rijst zat. De rest van de gezellige avond brachten we door in de kamer van Maha.
’s Nachts had ik nog een vervelende taxirit naar huis, met een chauffeur die erg lang brood ging kopen…
Het was een fijne, volle dag geweest en de eerste keer dat ik mijn wekelijkse donderdagavonduitje met Basma heb afgezegd… Ditmaal had ik zo’n 5 uurtjes nachtrust!
* Joem Al-Gomm’a *
==================
’s Morgens was ik in een erg weemoedige bui, ik miste mijn klasje zo hard…
In alle drukte van de uitstap had ik precies geen afscheid genomen en daar kwam mijn twijfel weer opsteken. Zou ik toch niet terug komen deze zomer of volgend schooljaar?
Tegen het middaguur had ik echter mijn eerste Belgische interim vaststaan, twee weken in het zesde leerjaar, iets om naar uit te kijken!
In de namiddag wandelde ik, met een beter humeur, naar de moeder van de directeur en daar zat ik al gauw bij de buren en de onderburen.
Wat later was ik een van de genodigden op het verlovingsfeest van Mohammad (Rowayda’s broer) en de zeventienjarige Dina. Heel onverwacht, dus ik had mijn fototoestel ook niet bij…
Rond 17 uur gingen we naar Dina’s huis, waar we aanschoven aan een enorm rijkelijk gevulde tafel. Na de ringen en het zeggen van Al-Fatiha (eerste vers uit de Koran) kwam de reuzentaart eraan. Zo’n meter op een halve meter, de helft chocolade en de andere heft mille-feuille! Ook waren er kilo’s bananen, druiven, perziken en appels! Rijke mensen allemaal!
Toen droop iedereen stilaan af, want het was tijd om zich te om te kleden en voor de bruid om langs de kapper te gaan, ook voor haar make-up.
Misschien werd er nog een beetje getrommeld toen de bruidegom zijn huis verliet, maar al gauw begaf iedereen zich naar het kapsalon om de bruid op te wachten.
Vervolgens ging de trouwstoet door Port Said, met luid claxonneren om in de feestelijke stemming te komen. In alle drukte waren we de auto met het kersverse koppel kwijt geraakt, maar een telefoontje bracht ons snel terug op de juiste plaats. De eindbestemming was de straat van het meisje, waar al twee tronen klaarstonden. Daar werd de hele avond op straat gedanst, zowel door de trommelmannen als door de (mannelijke) genodigden. Het was echt knap om te zien, zo’n lange trouwprocessie (zaffa). De dansende mannen hebben zich meermaals omgekleed en zo waren er ook weer draaiende derwisjen bij. Grappig was ook het liedje over de paardenkar, waarbij het paar en hun vaders op de kar zaten te dansen. Het merendeel van de avond heb ik zelf met de tweejarige Retash op de arm gestaan en haar wat beschermd bij het in het midden van de straat afgestoken vuurwerk. Ook toen ze in slaap was gevallen hield ik haar warme lichaampje dicht tegen me aan… Het voelde buiten een beetje fris aan, maar het was nog zo'n 24 graden!
Middernacht! Daar gingen we weer op toer! Bij een verlaten plek begonnen enkele auto’s kunstjes te doen. Ook de broer van de directeur, Jahia, kon er wat van! Hij was degene die het langste met zijn auto in het rond kon draaien! Ook werd er heel wat gas gegeven en dan plots met luid gepiep geremd. Het stof vloog in het rond, maar het was de moeite waard. Plots moesten we echter door, de politie kwam eraan…
Rond half 2 was ik thuis en daar moest ik nog enkele kaartjes schrijven…
Om drie uur in bed, om zes uur eruit!!!
* Joem A-Sabt *
===============
Zaterdag hadden we school omdat de kinderen van Grade 4 hun laatste examen hadden.
Voor mij was het tijd om mijn klas op te ruimen! Mijn darmen wilden de laatste dagen nog even overhoop liggen, dus ik moest echt moeite doen om me recht te houden.
Met de video van het schoolfeest zaten we een paar uurtjes later in het computerlokaal te lachen met alle fout gelopen dingen. Toen ging Amira ineens door, samen met Hagga (de moeder van de directeur) en al gauw had ik door dat ze iets voor mij van plan waren.
Ondertussen ving ik inderdaad iets op i.v.m. een feestje voor mij en na wat fotosessies en wat pakjes zaten we dus met alle leerkrachten in het computerlokaal voor een soort van vergadering.
De directeur bedankte iedereen voor het harde werk van het voorbije jaar, vertelde hoe ik op zijn school terecht was gekomen en sprak lovende woorden over mij. Ook zijn moeder liet haar appreciatie voor mijn werk blijken en zo kreeg ik even later nog een diploma van hard werkende leerkracht in mijn handen. Dr. Marwa sprak nog even een woordje in het Engels en ook de loonsverhoging voor het volgende schooljaar werd aangekondigd.
Tijdens de speech verdeelde Miss Amira de stukjes gebak en zoute stokjes op de bordjes.
En toen was het voor de mannen tijd om aan te vallen én uit het lokaal te verdwijnen!
Vervolgens konden de vrouwelijke leerkrachten een bordje uitkiezen.
Uiteindelijk was ik foto’s aan het nemen en at Miss Hoda mijn stukje chocoladecake op.
Maar het was haar vergeven!
Daarna kwam het definitieve afscheid…
Ik hield me sterk, maar toen de laatste knuffel eraan kwam, kwamen ook mijn traantjes boven.
Thuis stond Basma me op te wachten en ook daar was ik nog steeds in een emotionele bui.
Toch gingen we genieten van onze laatste dag samen: wandelen, pasta én ijs!
Vanaf 20 uur begon ik aan mijn saaie inpak- en opruimtaak…
’s Avonds om 23 uur kwam Basma terug van haar werk. Ook haar ouders en zusje kwamen nog even op bezoek, maar de rest van de familie was er niet meer geraakt. Al maar goed, wat ik had het véél te druk met inpakken!
Tot half vier ’s nachts ben ik bezig geweest en om vier uur lag ik helemaal uitgeteld in bed. Twee uurtjes later ging mijn wekker alweer… Pijnlijk!
Ik was druk bezig met alles af te ronden en van iedereen afscheid te nemen en stond hierbij meermaals in het middelpunt van de belangstelling.
Voor de kleutertjes was het de week van de Final Exams. Dit betekende: korte schooldagen tot 12 uur, een laatste herhalingsles van elk vak en alles nog eenmaal studeren!
De meeste klassen van de lagere school hebben in de loop van deze week hun examens ook afgerond. Het waren voor iedereen dus de laatste loodjes…
* Joem Al-Ahad *
================
Een doodgewone Egyptische zondag met in onze klas een examen Koran en een herhaling voor Engels. ’s Avonds heb ik wat lijstjes opgemaakt van dingen die ik nog moest doen en voor de rest rustig genoten van MSN-babbeltjes.
* Joem Al-Ethneyn *
===================
De eindexamens Engels stelden me zeker tevreden, slechts drie leerlingen hadden geen “full mark”. Eenmaal thuis stond er wat saai werk te wachten: inkopen doen, opruimen… De gewone dagelijkse bezigheden dus.
* Joem A-Thulatha *
===================
Weerom een korte en drukke schooldag: examen Arabisch en een herhalingsles voor rekenen.
Na school heb ik samen met Basma koekjes gekocht en daarna hebben we bij tante Nagwa, Basma’s moeder, mahshi (met rijst opgevulde paprika’s en courgettes) gegeten. Tot laat in de nacht zat ik te schrijven aan mijn persoonlijke kaartjes voor mijn vriendinnencollega’s…
* Joem Al-Arb’aa *
==================
Deze woensdag werd gekenmerkt door dertig prima rekenexamens en een snelle herhaling voor Science.
Met de minibus ging ik nog eens terug mee naar Port Fuad en daar heb ik, zoals ik lang geleden al beloofd had, Maha’s familie bezocht.
Ondertussen verwachtten tante Nahid en mijn zesjarige nichtje Nour me eigenlijk, dus even later wandelde Maha mee naar mijn vroegere ‘thuis’. Het was gezellig om daar weer te zijn, lekker gegeten en fijn met Nour gespeeld.
Om 19 uur nam Basma me al weer terug naar Port Said, waar ik jammer genoeg lang moest wachten op het nalezen van saai advocatenwerk.
Eenmaal thuis heb ik me weer flink bezig gehouden met kaartjes schrijven voor mijn dertig schatjes!
Een erg onderbroken nacht, want ik viel in slaap voor al mijn kaartjes klaar waren en ging nadien weer verder schrijven, zodat ik in totaal zo’n vier uur geslapen heb…
* Joem Al-Chamies *
===================
Na de examens Science trokken we met alle kleuters naar Luna Park om het einde van het schooljaar af te sluiten. Ook voor de leerkrachten was het een fijne tijd! Mee in de attracties!
Alle kindjes heb ik nog een kaartje en een lichtgevende armband gegeven, maar voor de rest was er jammer genoeg niet veel tijd om echt afscheid te nemen.
Verder hebben we (English Teachers) verplicht de kleuterrapporten afgewerkt… Elf pagina’s per kind!
De rapporten zijn in vele verschillende handen geweest, aangezien elke vakleerkracht zijn eigen vak moest beoordelen. Voor een turnleerkracht of muziekleerkracht dus moeilijk objectief te doen voor een hele school, want heel wat kleuterleerlingen kennen ze niet bij naam.
Voor mij als verantwoordelijke voor KG 2 National hield het in:
- 30 namen en 30 keer “Moon Light”,
- 30 keer tien onderdelen voor Engelse vaardigheden en vijf voor het gedrag met telkens een eindcommentaar per vak,
- 30 keer twee onderdelen voor rekenvaardigheden en vijf voor het gedrag met telkens een eindcommentaar per vak,
- 30 keer tien onderdelen voor natuurkundige vaardigheden en vijf voor het gedrag met telkens een eindcommentaar per vak,
- 30 keer vijf onderdelen voor kunstzinnige vaardigheden en vijf voor het gedrag met telkens een eindcommentaar per vak (aangezien Miss Fatma wegens een sterfgeval naar huis was),
- 30 resultaten voor zes vakken en 30 eindtotalen met de bijhorende graad (A of A*),
- 30 eindcommentaren.
’s Morgens had ik de namen genoteerd zodat de rapporten ook naar Mr. Music, Mr. PE en Miss Amira (Arabisch en Koran) konden gaan. In de namiddag, na de uitstap, begon ik met véél tegenzin aan het andere werk. Om 17 uur was ik eindelijk klaar, een stijf geschreven hand…
Samen met Dalia en Maha ging ik op stap en na een mislukte salade (met worst!) in High Burger wandelden we richting ferry. Onderweg werd er nogal wat afgelachen over liefdesverhalen.
Ditmaal was ik bij Maha uitgenodigd voor de “lunch” (mijn avondeten alweer), zodat ik ’s avonds samen met Maha en haar zus Amira aan een tafel vol vis en rijst zat. De rest van de gezellige avond brachten we door in de kamer van Maha.
’s Nachts had ik nog een vervelende taxirit naar huis, met een chauffeur die erg lang brood ging kopen…
Het was een fijne, volle dag geweest en de eerste keer dat ik mijn wekelijkse donderdagavonduitje met Basma heb afgezegd… Ditmaal had ik zo’n 5 uurtjes nachtrust!
* Joem Al-Gomm’a *
==================
’s Morgens was ik in een erg weemoedige bui, ik miste mijn klasje zo hard…
In alle drukte van de uitstap had ik precies geen afscheid genomen en daar kwam mijn twijfel weer opsteken. Zou ik toch niet terug komen deze zomer of volgend schooljaar?
Tegen het middaguur had ik echter mijn eerste Belgische interim vaststaan, twee weken in het zesde leerjaar, iets om naar uit te kijken!
In de namiddag wandelde ik, met een beter humeur, naar de moeder van de directeur en daar zat ik al gauw bij de buren en de onderburen.
Wat later was ik een van de genodigden op het verlovingsfeest van Mohammad (Rowayda’s broer) en de zeventienjarige Dina. Heel onverwacht, dus ik had mijn fototoestel ook niet bij…
Rond 17 uur gingen we naar Dina’s huis, waar we aanschoven aan een enorm rijkelijk gevulde tafel. Na de ringen en het zeggen van Al-Fatiha (eerste vers uit de Koran) kwam de reuzentaart eraan. Zo’n meter op een halve meter, de helft chocolade en de andere heft mille-feuille! Ook waren er kilo’s bananen, druiven, perziken en appels! Rijke mensen allemaal!
Toen droop iedereen stilaan af, want het was tijd om zich te om te kleden en voor de bruid om langs de kapper te gaan, ook voor haar make-up.
Misschien werd er nog een beetje getrommeld toen de bruidegom zijn huis verliet, maar al gauw begaf iedereen zich naar het kapsalon om de bruid op te wachten.
Vervolgens ging de trouwstoet door Port Said, met luid claxonneren om in de feestelijke stemming te komen. In alle drukte waren we de auto met het kersverse koppel kwijt geraakt, maar een telefoontje bracht ons snel terug op de juiste plaats. De eindbestemming was de straat van het meisje, waar al twee tronen klaarstonden. Daar werd de hele avond op straat gedanst, zowel door de trommelmannen als door de (mannelijke) genodigden. Het was echt knap om te zien, zo’n lange trouwprocessie (zaffa). De dansende mannen hebben zich meermaals omgekleed en zo waren er ook weer draaiende derwisjen bij. Grappig was ook het liedje over de paardenkar, waarbij het paar en hun vaders op de kar zaten te dansen. Het merendeel van de avond heb ik zelf met de tweejarige Retash op de arm gestaan en haar wat beschermd bij het in het midden van de straat afgestoken vuurwerk. Ook toen ze in slaap was gevallen hield ik haar warme lichaampje dicht tegen me aan… Het voelde buiten een beetje fris aan, maar het was nog zo'n 24 graden!
Middernacht! Daar gingen we weer op toer! Bij een verlaten plek begonnen enkele auto’s kunstjes te doen. Ook de broer van de directeur, Jahia, kon er wat van! Hij was degene die het langste met zijn auto in het rond kon draaien! Ook werd er heel wat gas gegeven en dan plots met luid gepiep geremd. Het stof vloog in het rond, maar het was de moeite waard. Plots moesten we echter door, de politie kwam eraan…
Rond half 2 was ik thuis en daar moest ik nog enkele kaartjes schrijven…
Om drie uur in bed, om zes uur eruit!!!
* Joem A-Sabt *
===============
Zaterdag hadden we school omdat de kinderen van Grade 4 hun laatste examen hadden.
Voor mij was het tijd om mijn klas op te ruimen! Mijn darmen wilden de laatste dagen nog even overhoop liggen, dus ik moest echt moeite doen om me recht te houden.
Met de video van het schoolfeest zaten we een paar uurtjes later in het computerlokaal te lachen met alle fout gelopen dingen. Toen ging Amira ineens door, samen met Hagga (de moeder van de directeur) en al gauw had ik door dat ze iets voor mij van plan waren.
Ondertussen ving ik inderdaad iets op i.v.m. een feestje voor mij en na wat fotosessies en wat pakjes zaten we dus met alle leerkrachten in het computerlokaal voor een soort van vergadering.
De directeur bedankte iedereen voor het harde werk van het voorbije jaar, vertelde hoe ik op zijn school terecht was gekomen en sprak lovende woorden over mij. Ook zijn moeder liet haar appreciatie voor mijn werk blijken en zo kreeg ik even later nog een diploma van hard werkende leerkracht in mijn handen. Dr. Marwa sprak nog even een woordje in het Engels en ook de loonsverhoging voor het volgende schooljaar werd aangekondigd.
Tijdens de speech verdeelde Miss Amira de stukjes gebak en zoute stokjes op de bordjes.
En toen was het voor de mannen tijd om aan te vallen én uit het lokaal te verdwijnen!
Vervolgens konden de vrouwelijke leerkrachten een bordje uitkiezen.
Uiteindelijk was ik foto’s aan het nemen en at Miss Hoda mijn stukje chocoladecake op.
Maar het was haar vergeven!
Daarna kwam het definitieve afscheid…
Ik hield me sterk, maar toen de laatste knuffel eraan kwam, kwamen ook mijn traantjes boven.
Thuis stond Basma me op te wachten en ook daar was ik nog steeds in een emotionele bui.
Toch gingen we genieten van onze laatste dag samen: wandelen, pasta én ijs!
Vanaf 20 uur begon ik aan mijn saaie inpak- en opruimtaak…
’s Avonds om 23 uur kwam Basma terug van haar werk. Ook haar ouders en zusje kwamen nog even op bezoek, maar de rest van de familie was er niet meer geraakt. Al maar goed, wat ik had het véél te druk met inpakken!
Tot half vier ’s nachts ben ik bezig geweest en om vier uur lag ik helemaal uitgeteld in bed. Twee uurtjes later ging mijn wekker alweer… Pijnlijk!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
